Το «my way» του Ολυμπιακού τον έστεψε πρωταθλητή στην πιο δύσκολη σειρά

Οι τελικοί της GBL ξεκίνησαν στις 30 Μαϊου. Λίγες ημέρες μετά από την απογοήτευση του Άμπου Ντάμπι. Όταν όλα έμοιαζαν μαύρα για τον Ολυμπιακό που δεν είχε καταφέρει τον μεγάλο του στόχο. Το πρώτο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ τον βρήκε άνευρο, μακριά από τον καλό του εαυτό και το μπάσκετ που έπαιξε όλη τη σεζόν. Δύο εβδομάδες μετά και ενώ έχουν προηγηθεί καταστάσεις τοξικές που δεν χαρακτηρίζουν το άθλημα, οι ερυθρόλευκοι στέφονται Πρωταθλητές Ελλάδας μπροστά στον κόσμο τους, στα 100 χρόνια του συλλόγου, έχοντας κάνει την ανατροπή από 0-1 σε 3-1 κόντρα στον αιώνιο αντίπαλό τους με μειονέκτημα έδρας. Ωραία ιστορία έτσι;

Δεν ξέρω αν αυτό είναι το πιο «μάγκικο» πρωτάθλημα του Ολυμπιακού, όπως το χαρακτήρισαν οι πρόεδροι της ερυθρόλευκης ΚΑΕ, σίγουρα όμως είναι το πιο δύσκολο, το πιο ψυχοφθόρο, που στο τέλος όμως έβαλε θετικό πρόσημο στην χρονιά του Ολυμπιακού και ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη παικτών, προπονητών και διοίκησης. 

Με το μπάσκετ που πρεσβεύει

Η ταυτότητα του Ολυμπιακού σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς ήταν συγκεκριμένη. Αυτή άλλωστε τον έφερε στην κορυφή της κανονικής περιόδου στην EuroLeague και με αυτή πορεύτηκε σε όλες τις διοργανώσεις. Στο πρώτο ματς της σειράς των τελικών την άφησε στο ΣΕΦ, όχι όμως και στα υπόλοιπα παιχνίδια. 

Καθάρισε το μυαλό του, έκλεισε τ' αυτιά του στην ανθρωποφαγία, αγνόησε το μπαράζ καταγγελιών και έπαιξε μπάσκετ. Το μπάσκετ που έπαιξε όλη τη χρονιά. Ο Ολυμπιακός είδε τον κακό του εαυτό στον καθρέφτη στο πρώτο ματς και ξύπνησε. Δεν ήθελε να κλείσει την σεζόν στα 100 χρόνια του συλλόγου άτιτλος και με κακή εικόνα. Πέρα από το πρωτάθλημα διακυβέβονταν πολλά. Το πίστεψε, το πάλεψε και ανταμείφθηκε. 

Κόντρα σε τραυματισμούς και γκίνια

Ο Ολυμπιακός χτυπήθηκε από προβλήματα και τραυματισμούς. Και ποια ομάδα άλλωστε δεν τα αντιμετωπίζει αυτά. Στερήθηκε τον βασικό του πόιντ γκαρντ για μήνες, είδε τον Γκος να λαβώνεται και τη θέση «1» να μένει οριακά ορφανή. Έχασε τον Φαλ (πιθανότατα για πάντα) από σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο και το κερασάκι στην τούρτα ήταν ο τραυματισμός του Βεζένκοβ στον τέταρτο τελικό. Δεν τα λες και λίγα. 

Έμεινε ενωμένος όμως και συγκεντρωμένος χαμογελώντας στο φινάλε μιας δύσκολης σεζόν. Είχε πρωταγωνιστές - όπως ο Φουρνιέ, είχε παίκτες- εγγύηση που και σε αυτή τη δύσκολη συνθήκη βγήκαν μπροστά όπως ο Άλεκ Πίτερς ή όπως ο Μιλυτίνοβ που έλιωσε τα παπούτσια του όταν ο Φαλ απουσίαζε. 

Το κεφάλαιο «Γιώργος Μπαρτζώκας»

Και αν κάποιος κρίθηκε από όλους, αυτός είναι ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ο προπονητής του Ολυμπιακού που έπρεπε να σταθεί στο πλάι των παικτών του μετά από τον χαμένο ημιτελικό στο Άμπου Ντάμπι αλλά ουδείς σκέφτηκε... «ποιος θα σταθεί δίπλα σε αυτόν;». Το έκανε ο κόσμος του Ολυμπιακού, με τον Έλληνα τεχνικό να υποκλίνεται στο φινάλε μπροστά στους φιλάθλους. Για την αγάπη, την στήριξη και το χειροκρότημα. 

Σκέφτηκε να παραιτηθεί. Το ανέφερε και στην Συνέντευξη Τύπου μετά από τον τέταρτο τελικό. Σε ένα σύλλογο με τόση πίεση για τίτλους όπως ο Ολυμπιακός, η διαχείρηση των συναισθημάτων και των καταστάσεων δεν είναι ποτέ εύκολη. Και μέσα σε όλα αυτά έπρεπε η ομάδα να παίξει μπάσκετ. Το έκανε με το περιβόητο «Bartzokas Ball» που συζητήθηκε πολύ τη φετινή σεζόν και έγινε σήμα κατατεθέν του Ολυμπιακού. 

Και αν αρχικά η επόμενη ημέρα του Μπαρτζώκα στο αγαπημένο του λιμάνι είχε πολλά ερωτηματικά, πλέον το τοπίο είναι πι ξεκάθαρο με την παραμονή του να είναι παραπάνω από πιθανή. 

Πρωτάθλημα με τους «κομμένους»

Δύο ονόματα, λίγα λεπτά στο παρκέ και αρκετά παράπονα. Τάιλερ Ντόρσεϊ και Σακίλ ΜακΚίσικ. Οι δύο πρωταγωνιστές του τέταρτου τελικού, με τον πρώτο μάλιστα να αποτελεί ένα από τα κρυφά χαρτιά του Μπαρτζώκα σε όλη τη σειρά. Ποιος να το έλεγε πως το πρωτάθλημα θα ερχόταν με τους δυο τους να παίζουν καθοριστικό ρόλο, την ώρα που ο ένας έχει «χάσει την ενέργειά του και έχει μεγαλώσει» και ο άλλος «επηρεάζεται από τις προσωπικές του καταστάσεις και παίζει εγωιστικά». 

Το 15ο - η μεγαλύτερη πρόκληση

Το 15ο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού έχει μια ιδιαίτερη γλύκα. Ίσως επειδή ήρθε με μειονέκτημα έδρας, ίσως επειδή ήρθε με ανατροπή από 0-1 ή επειδή ήρθε μετά από πολλή συζήτηση και τοξικότητα εκτός παρκέ. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα τρόπαιο σημαντικό που έσωσε τη σεζόν του Ολυμπιακού, με το χτίσιμο της επόμενης αγωνιστικής σεζόν να έρχεται με μεγαλύτερη «πόρωση».