«Βγες έξω και παίξε σαν ένα παιδί 10 χρονών, δε χρωστάς τίποτα, σε κανέναν»

Αν σου αρέσει ο αθλητισμός και σε συγκινεί, πρέπει να δεις τα τελευταία 15 λεπτά, του τελευταίου επεισοδίου της σειράς «Welcome to Wrexham». Γράφει ο Θανάσης Ασπρούλιας...
Η Ρέξαμ έκανε πάλι το θαύμα της και είναι μια καλή αφορμή να δεις το ντοκιμαντέρ / Photo by Steven Paston/PA Images via Getty Image
Η Ρέξαμ έκανε πάλι το θαύμα της και είναι μια καλή αφορμή να δεις το ντοκιμαντέρ / Photo by Steven Paston/PA Images via Getty Image

Ήθελα να το στείλω στον Βασίλη, ή στον Αντώνη, γράφοντας: «Αυτό το κείμενο δικαιούται έναν σπουδαίο γραφιά! Μόνο αυτό του αξίζει».

Αλλά μετά σκέφτηκα να δοκιμάσω μόνος μου. Μπας και τα καταφέρω.

Αγαπώ τα ντοκιμαντέρ… Τα καλογυρισμένα από δαύτα, είναι μία βαθιά υπόκλιση την τέχνης στην ίδια τη ζωή. Κι όχι το αντίθετο.

Το Welcome to Wrexham, είναι ό,τι πιο κοντινό στην έννοια του αθλητικού ντοκιμαντέρ έχει προβληθεί ποτέ. Ποτέ! Αλλά ας μην το αναλύουμε αυτό τώρα.

Ίσως να γνωρίζεις την ιστορία και δε σε αδικώ αν δε γουστάρεις την χολιγουντιανή αύρα που προσέδωσαν ο Ράιαν Ρέινολντς και Ρομπ Μακέλενι σε μία ομάδα που βολόδερνε στην 5η κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Δεν με ενδιαφέρει καν να σε πείσω για το αντίθετο.

Το Welcome to Wrexham είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία σειρά έστω κι αν δεν συμπαθήσεις ποτέ την ομάδα της οποίας την ιστορία των τελευταίων 4 ετών διηγείται.

Σε καλώ όμως, μέσα από την καρδιά μου, να δεις τα τελευταία 15 λεπτά, του τελευταίου επεισοδίου.

Η Ρέξαμ, έχει ανέβει δύο σερί χρονιές από την ημέρα που οι δύο σταρς του Χόλιγουντ ανέλαβαν τη διοίκησή της. Και τώρα είναι στην League One. Στον προτελευταίο αγώνα, αντιμετωπίζουν την Τσάρλτον. Με νίκη, η Ρέξαμ θα πετύχει ένα έπος. Θα γίνει η πρώτη ομάδα στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου που θα ανέβει τρεις σερί κατηγορίες.

Ο Φιλ Πάρκινσον, προπονητής της ομάδας, ζητά από τον Ρομπ Μακέλενι, έναν εκ των ιδιοκτητών, τον λιγότερο δημοφιλή, για πρώτη φορά μετά από 4 χρόνια να είναι αυτός που θα μιλήσει στους παίκτες πριν το παιχνίδι με την Τσάρλτον. Επειδή πιθανώς να έχουν βαρεθεί τον ίδιο. Για να ακούσουν κάτι φρέσκο.

Ο Ρομπ Μακέλενι δεν έχει την ιδιοσυγκρασία, ούτε τη διείσδυση του συνιδιοκτήτη της Ρέξαμ, του Ράιαν Ρέινολντς, των 21εκ. ακόλουθων στο Twitter. Είναι ευέξαπτος, πιο κυνικός, σκληρός, σχεδόν αντιπαθητικός. Μα καθόλου φτιασιδωμένος… Ο Μακέλενι αποδέχεται την πρόσκληση του Φιλ Πάρκινσον

Και τα 15 τελευταία λεπτά, ο ποδοσφαιρικός και γενικότερο ο αθλητικός κόσμος, αυτός που τον συνεγείρουν τα συναισθήματα που προσφέρει το τόπι, συναντά ένα έπος.

Ναι, είναι δύσκολο να συγκριθεί με την ιστορικά κορυφαία ever ομιλία του Αλ Πατσίνο, στον Any Given Sunday, με τον Σιλβέστερ Σταλόνε στο Ρόκι 6 όταν απευθύνεται στο γιο του. Είναι δύσκολο να συγκριθεί με τον Γουίλ Σμιθ στο Pursuit of happiness και το "Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σου πει ότι δεν μπορείς".

Ξέρεις γιατί; Γιατί είναι καλύτερο! Και είναι καλύτερο γιατί δεν είναι σενάριο. Είναι η ίδια η ζωή, που ξεπερνά κάθε σκηνοθετική μυθοπλασία, κάθε σεναριακή ιδιοφυΐα.

Είναι δέκα λεπτά βγαλμένα από τις ανάγκες της ίδιας της ζωής. Και ο τρόπος που ο Ρομπ Μακέλενι προσεγγίζει την ομιλία του στους παίκτες της Ρέξαμ (που εκτοξεύεται από τις σκηνοθετικές τεχνικές), είναι ένα έργο τέχνης που σμίλεψε η ανάγκη για επιβίωση, για τον προβιβασμό, για την επιτυχία, για την αυτοεκπλήρωση. Για τη νίκη. 

Ο Ρομπ Μακέλενι έγινε η θάλασσα που πολιόρκησε τα βράχια για να σκαλίσει αυτά τα παράξενα σχήματα στις πιο άγριες πλευρές της ακτής, και τα οποία μας αφήνουν ανέκφραστους από την μαγεία της φοβιστικής ομορφιάς τους. Τέχνη είναι η ζωή…

Ακολουθεί ο μονόλογος του Ρομπ Μακέλενι, στα «αποδυτήρια» της Ρέξαμ πριν το παιχνίδι με την Τσάρλτον. Προ ημερών, ο Ράιν Ρέινολντς, σε τουίτ που ανέβασε είπε ότι αυτό το επεισόδιο είναι το πιο αγαπημένο στη ζωή του στην τηλεόραση.

Και μάλλον είναι για πολλούς από εμάς.

«You already did the work of a man…
…now go out there and play like a little boy…
I like believing on visualizing
Everybody please just close your eyes
I want you to picture a time in your life
Maybe you are 8, maybe you are 9, you are 10
Maybe you are 6, maybe you are 12
But you are out there playing football
You are just kicking the ball, playing with your friends…
…your dad, your mom, your sisters, your brothers, your buddies
You are just playing football
And it’s fun… And you fell in love with that feeling
Some point long way, the football world fell In love with you…
…but you owe the football world nothing
Of course you are great full for the sport that you ve had a long way…
…your family, your friends, and everyone
But you have already honored that
From this point on, you do not owe anything, to anyone
Not to me, not to your parents, not to the club, I wouldn’t even say, not to each other
From this point, the only person you really owe something to is that 10 years old kid…
…who fell in love with football, who could not wait to be in the position, that you are in
RIGHT
FUCKING
NOW!
The point is that there is a moment or series of moment on which you fell in love with the game, and that is all that fucking matters
And that is why you are here
That moment
Because that’s what you deserve
You don’t owe that to anybody
And I will just end with this
Forgot the history
I want you to go out there and play like a 10 years old kid and have the time of your lives
Because I promise you
That is the only thing that you will remember»

Η μετάφραση:

«Έκανες ήδη τη δουλειά ενός άνδρα...
...τώρα βγες εκεί έξω και παίξε σαν να είσαι ένα μικρό παιδί...
Μου αρέσει να πιστεύω στην οπτικοποίηση
Σας παρακαλώ κλείστε όλοι τα μάτια σας...
Θέλω να φανταστείτε μια στιγμή στη ζωή σας...
Ίσως είσαι 8, ίσως είσαι 9, είσαι 10...
Ίσως είσαι 6, ίσως είσαι 12...
Αλλά είσαι εκεί έξω και παίζεις ποδόσφαιρο...
Απλώς κλωτσάς την μπάλα, παίζεις με τους φίλους σου...
...τον μπαμπά σου, τη μαμά σου, τις αδερφές σου, τα αδέρφια σου, τους φίλους σου
Απλώς παίζεις ποδόσφαιρο...
Και είναι διασκεδαστικό... Και ερωτεύτηκες αυτό το συναίσθημα
Κάποια στιγμή, ο κόσμος του ποδοσφαίρου ερωτεύτηκε εσένα...
...αλλά δεν χρωστάς τίποτα στον κόσμο του ποδοσφαίρου
Φυσικά και είσαι ευγνώμων για το άθλημα, για το οποίο διένυσες τόσο δρόμο...
…για την οικογένειά σου, για τους φίλους σου και όλους
Αλλά αυτό το έχεις ήδη τιμήσει...
Από εδώ και στο εξής, δεν χρωστάς τίποτα, σε κανέναν!
Ούτε σε μένα, ούτε στους γονείς σου, ούτε στον σύλλογο, δεν θα έλεγα καν, ούτε ο ένας στον άλλον οι συμπαίκτες σου...
Από αυτό το σημείο, το μόνο άτομο στο οποίο οφείλεις κάτι, είναι αυτό το 10χρονο παιδί...
...που ερωτεύτηκε το ποδόσφαιρο, που ανυπομονούσε να βρεθεί στη θέση, στην οποία βρίσκεσαι εσύ
ΑΥΤΗ ΑΚΡΙΒΩΣ
ΤΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ
ΣΤΙΓΜΗ!
Το θέμα είναι ότι υπάρχει μια στιγμή ή μια σειρά από στιγμές που σε έκαναν να ερωτευτείς το παιχνίδι, και αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία
Και γι' αυτό είσαι εδώ...
Για αυτή τη στιγμή...
Γιατί αυτό σου αξίζει...
Και δεν το οφείλεις σε κανέναν...
Και θα τελειώσω με αυτό...
Ξέχνα την ιστορία...
Θέλω να βγεις εκεί έξω και να παίξεις σαν 10χρονο παιδί...
…και να περάσεις υπέροχα...
Γιατί σου υπόσχομαι...
Αυτό είναι το μόνο πράγμα που θα θυμάσαι»

Η Ρεξαμ νίκησε την Τσάρλτον 3-0! Την επόμενη σεζόν θα αγωνίζεται στην Championship! Και η ιστορία της, έστω κι αν έγινε διάσημη λόγω της ανάμειξης του Χόλιγουντ, είναι αληθινή. Αυτό ακριβώς που έχουμε ανάγκη όλοι μας για να πιστέψουμε. Αληθινά «ψέμματα».

ΥΓ: Η Ρέξαμ έκανε ξανά το θαύμα της το βράδυ της Τρίτης. Eχανε με 1-3 από τη Χαλ για το Carabao Cup αλλά μείωσε στο 91' σε 2-3 και ισοφάρισε σε 3-3 στο 92' με τον Ολι Πάλμερ να σκοράρει και τα δύο γκολ. Ολοκλήρωσε την ανατροπή στα πέναλτι (ευστόχησαν και στα πέντε οι παίκτες της) και προκρίθηκε στην επόμενη φάση.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ