Το «loading» του Ρενάτο Σάντσες κι αυτά που αλλάζει στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού

Γράφτηκαν πάρα πολλά για τον Ρενάτο Σάντσες απ’ το βράδυ της Κυριακής (28/9) μετά το τεράστιας σημασίας κι αξίας «διπλό» του Παναθηναϊκού στο Αγρίνιο, με την buzzer beater κεφαλιά του Άλεξ Γερεμέγεφ. Απολύτως λογικό, διότι ήταν εκείνος που ήρθε απ’ τον πάγκο κι άλλαξε όλο το «έργο» για τους «πράσινους», προκειμένου να επιβάλλουν την κυριαρχία τους στο γήπεδο μετά το 55’ και να αυξήσουν την πίεσή τους στην ομάδα του Γιάννη Πετράκη, ενώ απ’ τα δικά του πόδια ήρθε η σέντρα στο 90’+5’ που ακινητοποίησε όλη την άμυνα του Παναιτωλικού, βρίσκοντας εκεί που έπρεπε τον Σουηδό φορ.

Για την ποιότητα και την κλάση του θα ήταν «ιεροσυλία» να μπει δίπλα στο όνομά του το παραμικρό ερωτηματικό. Οι όποιες «ενστάσεις» εκφράστηκαν την περίοδο που ολοκληρωνόταν η μεταγραφή του, είχαν να κάνουν (μόνο) με το επίπεδο αγωνιστικής ετοιμότητάς του, αλλά και την τελευταία «δύσκολη» διετία, όπου αντιμετώπισε αρκετά ζητήματα μυϊκών τραυματισμών.

Ο Παναθηναϊκός έβαλε τις «δικλείδες» που ήθελε πάνω σ’ αυτό το σκέλος, ο διεθνής Πορτογάλος μέσος έγινε μέλος του «πράσινου» ρόστερ ως τον Ιούνιο του 2026 και είναι εδώ για να λειτουργήσει ως κανονικό κομμάτι του «τριφυλλιού».

Και σίγουρα έχει πλέον μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον κόσμο του Παναθηναϊκού να γίνει μία λίγο πιο «βαθιά» κουβέντα κι ανάλυση γύρω απ’ την παρουσία του στην ομάδα, το πώς λειτουργεί ο ίδιος στην καθημερινότητα του κλαμπ, αλλά και το «διαφορετικό» που προσθέτει κι αρχίζει να αλλάζει στο παιχνίδι των «πράσινων».

Το πρώτο σημείο στο οποίο πρέπει να σταθεί κανείς έχει να κάνει με την καθημερινή εικόνα του. Και να γίνει απολύτως κατανοητό απ’ όλους (σε μία χώρα όπου απαξιώνονται για... ψύλλου πήδημα οι πάντες και τα πάντα) πως η συμπεριφορά του Ρενάτο Σάντσες είναι 101% επαγγελματική σε όλα. Υπήρξαν κατά καιρούς παραδείγματα παικτών που δεν ήταν -αυτό που λέμε- ο ορισμός του επαγγελματία, όμως ο Πορτογάλος είναι το ακριβώς αντίθετο. Και σε κάθε περίπτωση δεν ήρθε στην Ελλάδα για να... κοροϊδέψει ή να κάνει ποδοσφαιρικές «διακοπές».

Μαζί με τον Ντάβιντε Καλάμπρια είναι απ’ τους πρώτους που «ανεβαίνουν» στο Κορωπί και βγάζει τρομερό επαγγελματισμό σε όλες τις κινήσεις του, έχοντας συγκεκριμένη λογική και νοοτροπία κι ένα μοτίβο όπου βάζει τα πάντα σε «κουτάκια»: «Ενεργοποίηση» πριν απ’ την προπόνηση, αποθεραπεία, όλα σε πρόγραμμα. Επίσης δεν βγάζει το παραμικρό «ψήγμα» βεντετισμού ή μπλαζέ συμπεριφοράς παρά το «βαρύ» όνομα και βιογραφικό του, απλώς σαν άνθρωπος και χαρακτήρας είναι ένα «κλικ» πιο «κλειστός», όπως ήταν πάντα σε όλες τις ομάδες του.

Στην εκκίνησή του στον Παναθηναϊκό δείχνει να έχει «κολλήσει» περισσότερο με τους Τσιριβέγια, Λαφόν και Ζαρουρί, διότι μιλάει κι ο ίδιος πολύ καλά γαλλικά, αλλά δεν έχει πρόβλημα να συναναστραφεί με όλους τους συμπαίκτες του, αντιμετωπίζοντας τους πάντες το ίδιο. Τους δε «μικρούς» έχει αρχίσει μάλιστα, να τους προσεγγίζει πολύ περισσότερο το τελευταίο διάστημα, να τους συμβουλεύει σε πράγματα που αφορούν το παιχνίδι, τις τοποθετήσεις τους, την σκέψη τους...

Εκεί φάνηκε η νοοτροπία και η προσωπικότητά του

Το σημείο «κλειδί», ωστόσο, που δείχνει τα πάντα για τον χαρακτήρα, τον επαγγελματισμό και τη νοοτροπία του Ρενάτο Σάντσες, ήταν το πρώτο διάστημα αμέσως μετά το «διαζύγιο» του Παναθηναϊκού με τον Ρουί Βιτόρια.

Ο 55χρονος τεχνικός ήταν ένας απ’ τους λόγους που ο 28χρονος μέσος ήρθε στην Ελλάδα και το «τριφύλλι» τον Αύγουστου, θέλοντας να συνεργαστεί ξανά με τον προπονητή που τον έβγαλε στον «αφρό» όταν ήταν πιτσιρικάς στην Μπενφίκα. Πόσο εύκολο θα ήταν να «χαλάσει» το μυαλό του και να κλονιστεί η σκέψη του όταν ένα μήνα μετά την άφιξή του στην Ελλάδα, αποχώρησε ο προπονητής που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό; Έχει (ξανα)συμβεί κάτι τέτοιο πολλές φορές, όχι μόνο στους «πράσινους», αλλά και σε άλλες ομάδες.

Για τον Ρενάτο Σάντσες, ωστόσο, στην ουσία της καθημερινότητας, δεν άλλαξε το παραμικρό μέσα στο μυαλό του. Κι εκεί φαίνεται -πέρα απ’ την αγωνιστική κλάση και την ποιότητα- η νοοτροπία, αλλά και η προσωπικότητα του μεγάλου παίκτη. Ναι, μέτρησε πολύ για να συνεχίσει στον Παναθηναϊκό η παρουσία του Βιτόρια στον πάγκο της ομάδας, όμως ο Σάντσες ήρθε στην Ελλάδα με έναν σκοπό κι έναν στόχο: Ήρθε διότι πιστεύει πως μέσα απ’ τον Παναθηναϊκό, τους στόχους του, την παρουσία του στην Ευρώπη και το ανταγωνισμό, μπορεί να φτάσει ξανά στο υψηλότερο επίπεδο, όπου βρισκόταν για χρόνια.

Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κίνητρό του. Του αρέσει ο τρόπος με τον οποίο τον αντιμετωπίζει το ποδοσφαιρικό τμήμα, το κλαμπ κι όλος ο οργανισμός του Παναθηναϊκού και το μόνο που έχει στο μυαλό του είναι να πετύχει τον στόχο που είχε όταν ήρθε στην Ελλάδα.

Θέλει να είναι επιδραστικός, του αρέσει να έχει «ευθύνες» κι αρχίζει να (ξανα)φτιάχνει την αυτοπεποίθησή του που τον είχε οδηγήσει στο κορυφαίο επίπεδο. Το μόνο που ίσως «λείπει» ακόμα είναι να δεθεί περισσότερο ψυχικά και νοητικά με την ομάδα, όμως αυτό είναι κάτι που θα έρθει αβίαστα μέσα απ’ την καθημερινότητα και την «τριβή» του με όλο το γκρουπ.

Το πολύ ξεχωριστό αγωνιστικό «πακέτο» του

Στο αγωνιστικό κομμάτι, αυτό που μπορεί να διαπιστώσει κανείς μέσα απ’ τα δύο τελευταία ματς του Παναθηναϊκού σε Βέρνη και Αγρίνιο (και σε πολύ «δύσκολους» αγωνιστικούς χώρους), όπου ο Ρενάτο είχε άκρως επιδραστικό ρόλο είναι πως ο Πορτογάλος έχει εντελώς διαφορετική προσέγγιση στο παιχνίδι απ’ όλους τους υπόλοιπους κεντρικούς χαφ του «τριφυλλιού».

Ο Τσιριβέγια θα προσπαθήσει να παίξει ένα ποδόσφαιρο «Ρουμπέν Πέρεθ», με πιο ασφαλείς επιλογές στο build up για να περιοριστεί η πιθανότητα λάθους και να ξεκινήσει ορθολογικά το «χτίσιμο».

Ο Τσέριν θα παίξει λιγότερο κάθετα και θα επιλέξει να ελέγχει το χώρο ευθύνης του και να περνάει σωστά η μπάλα.

Ο Σιώπης θα προσφέρει τρεξίματα, ένταση, μαρκάρισμα, ανακτήσεις της μπάλας, αλλά δεν θα προσπαθήσει να «φτιάξει» παιχνίδι, αν κι έχει βελτιωθεί πάρα πολύ με την μπάλα στα πόδια μετά την παρουσία του στο εξωτερικό.

Ο Ρενάτο, εντούτοις, θα πάρει πάντα το πρώτο κοντρόλ μπροστά και η πρώτη σκέψη του είναι πάντα να «οδηγήσει» την μπάλα μπροστά. Με κάθετο ποδόσφαιρο, διαδρομές με την μπάλα στα πόδια και με το μυαλό του στο πως θα φτάσει σωστά στο επιθετικό τρίτο. Ολο αυτό είναι στο mindset του και ξέρει να το κάνει εξαιρετικά, ακόμη κι αν οι εντάσεις του δεν είναι στο επίπεδο που ήταν πριν από 6-7 χρόνια. Για το ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά και για τα ματς της Ευρώπης όπου «μιλάει» πάντα η εμπειρία, όλο αυτό είναι παραπάνω από επαρκές για να κάνει τη... διαφορά. Τεράστια δύναμη, κάθετο παιχνίδι, ασφάλεια με την μπάλα στα πόδια σε ένα «πακέτο» που δεν είχε απ’ τους υπόλοιπους χαφ του ο Παναθηναϊκός.

Ο «καθρέπτης» και η διαχείριση από τον Κόντη

Όπως τονίζουν μάλιστα άνθρωποι που «ζουν» τον Πορτογάλο μέσο στην καθημερινότητά του το Κορωπί, ακόμη βρίσκεται στη διαδικασία «loading». Και υπάρχουν χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του που ακόμη δεν τα έχει βγάλει στο γήπεδο, όπως π.χ. τις διαγώνιες μπαλιές 50 μέτρων, με τρομερή ακρίβεια στη γωνία πάσας, όχι εν κινήσει, αλλά ακόμη κι εν στάση.

Η προπόνηση είναι άλλωστε για τον Πορτογάλο ο «ναός» του καθώς θεωρεί ότι είναι ο «καθρέπτης» του αγώνα και λειτουργεί σε φουλ συνθήκες, δουλεύοντας «σκυλιασμένα»: Τραβάει φανέλες, μπαίνει δυνατά στις μονομαχίες, δίνει το κανονικό παράδειγμα σε όλους τους υπόλοιπους.

Η δε διαχείριση του Χρήστου Κόντη με τον Ρενάτο ήταν ακριβώς αυτή που έπρεπε. Διότι όσο σημαντική είναι η σωστή νοοτροπία του 28χρονου μέσου, άλλο τόσο σημαντική και ουσιώδης ήταν και η προσέγγιση που έγινε απ’ τον 50χρονο τεχνικό.

Μίλησε πολύ μαζί του απ’ τις πρώτες ημέρες που ανέλαβε τα ηνία του Παναθηναϊκού, του εξήγησε πολύ αναλυτικά τι ακριβώς θέλει απ’ τον ίδιο και τον έβγαλε πιο «μπροστά». Αναγνωρίζοντας πολύ καλά όλο το υλικό που έχει στα χέρια του ο Κόντης, ξέρει πώς να (δια)χειριστεί και τον Ρενάτο. Δεν θα του ζητήσει τα... πάντα μέσα στο γήπεδο, αλλά αυτά που χρειάζεται να του δώσει μέσα στο ματς για να εκμεταλλευτεί όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του. Είτε παίζει βασικός, είτε 35-40 λεπτά. Κι αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και στη Βέρνη, αλλά και στο Αγρίνιο...