Οι δύο μεγάλες διαφορές του Κόντη με τον Βιτόρια και οι δομικές αλλαγές του

Σε κάθε αλλαγή προπονητή, ειδικά σε μεγάλα κλαμπ με το ειδικό βάρος του Παναθηναϊκού, 9 στις 10 φορές το πρώτο διάστημα λειτουργεί καλά, ως μία περίοδος «αποφόρτισης» και μετάβασης σε κάτι «νέο». Τις περισσότερες φορές οι αλλαγές είναι μικρές στην αρχή, είτε προς το καλύτερο, είτε προς το χειρότερο, όμως -ειδικά στο «τριφύλλι»- οι διαφοροποιήσεις μετά από λίγο καιρό δεν είναι τόσο μεγάλες.

Αυτό που έχει συμβεί, εντούτοις, τις δύο τελευταίες εβδομάδες μετά την έλευση του Χρήστου Κόντη στο «τιμόνι» του Παναθηναϊκού, είναι η εξαίρεση του «πράσινου» κανόνα. Διότι η αλλαγή που έχει συντελεστεί (και συντελείται) είναι πραγματικά πολύ μεγάλη. Όχι μόνο από πλευράς αποτελεσμάτων, αλλά πάνω απ’ όλα στο εσωτερικό της ομάδας. Στην ψυχολογία της, στη διάθεση, στο κίνητρο, στην καθημερινότητά της στο Κορωπί και στους αγώνες.

Υπάρχουν δύο βασικές διαφορές στον τρόπο δουλειάς του Έλληνα τεχνικού σε σχέση με τον Ρουί Βιτόρια. Δύο, αλλά πολύ σημαντικές και η ανάλυσή τους εξηγεί το συνολικό πλαίσιο της αλλαγής (που αποτυπώνεται μέρα με τη μέρα ολοένα και πιο έντονα) απ’ το απόγευμα της 18ης Σεπτεμβρίου.

Το Νο1 «πρόβλημα» του Βιτόρια είχε να κάνει με το βαθμό της μεταδοτικότητάς του όσον αφορά το αγωνιστικό μοντέλο και τη φιλοσοφία της ομάδας. Πρόβλημα που υπήρχε και πέρσι και παρέμεινε και φέτος. Κι από ένα σημείο και μετά οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού -«παλιοί» και «νέοι»- δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τι ήθελε να παίξει και πώς να το εκτελέσουν οι ίδιοι μέσα στο γήπεδο.

Αυτό ίσχυε μάλιστα και για τους παίκτες που έφυγαν, όπερ σημαίνει πως το «πρόβλημα» ήταν συνολικότερο και μεγαλύτερο, με την ομάδα να μην μπορεί να υπηρετήσει τις σκέψεις του προπονητή της. Ναι, στα καλοκαιρινά προκριματικά ο Παναθηναϊκός πήγε με τη συνταγή μίας ομάδας που ήταν συμπαγής κι έψαχνε στο χώρο τον τρόπο να «χτυπήσει» στις μεταβάσεις. Στην Ελλάδα, ωστόσο, και πολύ περισσότερο στα ματς με (θεωρητικά) μικρότερες ομάδες ο Παναθηναϊκός είχε σοβαρά θέματα. Και το πρόβλημα γινόταν ακόμη μεγαλύτερο απ’ την στιγμή που (στις περισσότερες περιπτώσεις) δεν υπήρχε plan B.

Η «μετάδοση» της σωστής πληροφορίας

Ο Κόντης απ’ την πλευρά του απ’ την πρώτη μέρα έριξε βάρος στη σωστή προσέγγιση και τη σωστή μεταφορά της «πληροφορίας» προς τους ποδοσφαιριστές του. Το είχε επισημάνει κι ο ίδιος αυτό το κομμάτι, στην πρώτη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην Cosmote TV πριν απ’ το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό: «Πάντα λέω πως όταν έχεις παίκτες υψηλού επιπέδου, είναι πάρα πολύ εύκολο να το αλλάξεις. Αρκεί η ιδέα, αρκεί η καθοδήγηση, αρκεί η σωστή πληροφορία για να αντιληφθεί ο παίκτης τι πρέπει να κάνει και να ακολουθήσει ένα πλάνο». Όπως κι έγινε και μάλιστα πολύ γρήγορα...

Και σε κάθε περίπτωση μόνο τυχαίες δεν είναι οι back-to-back δηλώσεις πάρα πολλών παικτών του Παναθηναϊκού, όχι μόνο Ελλήνων όπως ο captain Μπακασέτας ή ο Σιώπης κι ο Κυριακόπουλος, αλλά και των ξένων (Ίνγκασον, Τετέ, Γερεμέγεφ) οι οποίοι μιλούν με επαινετικά λόγια για το ξεκάθαρο σχέδιο του Κόντη και των συνεργατών του στα ματς του «τριφυλλιού». Πριν απ’ τους αγώνες γίνεται ανάλυση στα πάντα και σε κάθε λεπτομέρεια απ’ τον 50χρονο τεχνικό, τους άμεσους συνεργάτες του Τζιόλη, Κοντοέ, με τη βοήθεια και του κορυφαίου αναλυτή στην Ελλάδα, Γιάννη Αντωνόπουλου -ένα τεράστιο κεφάλαιο του Παναθηναϊκού που «κούμπωσε» απόλυτα ως φιλοσοφία με τον Κόντη- και η διαφορά είναι ήδη αισθητή.

Τα δε λόγια του Κυριακόπουλου, ενός ποδοσφαιριστή ο οποίος ήρθε μόλις πριν από λίγους μήνες στον Παναθηναϊκό αποτυπώνουν σε απόλυτο βαθμό την παραπάνω συνθήκη. «Προσωπικά είμαι πολύ χαρούμενος με τον Κόντη. Η ομάδα πριν από κάθε παιχνίδι ξεκινάει με ένα πλάνο, κάνουμε καλή ανάλυση, θεωρώ ότι υπάρχουν κάποιες αρχές στο παιχνίδι μας. Θεωρώ ότι στην αρχή της χρονιάς δεν υπήρχαν πάρα πολύ καλές αρχές στο παιχνίδι μας». Ξεκάθαρος...

Οι δύο όψεις της διαχείρισης του ρόστερ

Το δεύτερο «θέμα» που υπήρχε με τον Βιτόρια είναι το γεγονός πως από ένα σημείο και μετά, είχε πάψει να εμπιστεύεται κάποιους παίκτες. Ακόμη κι εκείνους που πέρσι αποτέλεσαν βασικές επιλογές του. Επέλεξε να πάει σε πιο «κλειστό» γκρουπ στα πρώτα ματς της σεζόν, το οποίο μπορεί να λειτούργησε την αρχή όσον αφορά την ομοιογένεια της ομάδας, όμως ακολούθως «κόστισε» πολύ περισσότερο στη φρεσκάδα, αλλά και στον ψυχισμό όσων αισθάνονταν και ήταν παραγκωνισμένοι.

Ο Κόντης αντίθετα λειτούργησε διαφορετικά: Ήταν εξαρχής πολύ ξεκάθαρος και ειλικρινής προς όλους τους παίκτες, τονίζοντας στην πρώτη κιόλας ομιλία του πως υπολογίζει στους πάντες και πως όλοι έχουν το ρόλο τους στην ομάδα. Κι αυτή την πρόθεσή του την είχε «δείξει» στην πρώτη συνέντευξή του, όπου είχε σταθεί πολύ στην ποιότητα του υλικού που έχει αυτή την στιγμή ο Παναθηναϊκός.

«Εγώ βλέπω τα θετικά στοιχεία και αυτά είναι πως έχουμε μια πολύ καλή ομάδα, έχουμε ένα πολύ καλό ρόστερ και πάνω σ’ αυτό πρέπει να βασιστούμε. Να τους τονώσουμε, να τους εμψυχώσουμε λίγο, γιατί προφανώς λόγω των αποτελεσμάτων υπάρχει μια γκρίνια, υπάρχει μια αρνητικότητα αλλά όπως είπα εγώ βλέπω πάντα τη θετική πλευρά. Είμαστε εδώ όλοι μαζί να βοηθήσουμε, για να κάνουμε κάτι καλό», είχε πει στο συνδρομητικό κανάλι στις 20 Σεπτεμβρίου.

Και το τήρησε κι αυτό σε απόλυτο βαθμό. Το rotation «άνοιξε» ήδη με τη συμμετοχή 21 παικτών μέσα σε μόλις τρία ματς κι όλοι άρχισαν να νιώθουν την εμπιστοσύνη και τη δικαιοσύνη του προπονητικού τιμ.

Το παράδειγμα του Τετέ και των υπολοίπων

Παίκτες που είχαν «εξαφανιστεί» επί Βιτόρια, όπως ο Σιώπης, ο Ίνγκασον, ο Ζαρουρί, ακόμη κι ο Γερεμέγεφ βρήκαν ρόλο κι ένιωσαν ξανά σημαντικοί. Παίκτες «βαρόμετρα» όπως ο Μπακασέτας, ο Τετέ, ο Σφιντέρσκι αλλά κι ο Ρενάτο Σάντσες ανέβασαν κατακόρυφα το επίπεδο της απόδοσής τους.

Με πολύ κουβέντα, σωστές οδηγίες και την κατάλληλη προσέγγιση. Ο Τετέ -που δεν διακρίνεται για την αμυντική αφοσίωσή του- στη Βέρνη έφτασε να μαρκάρει και στο... άουτ. Ο Γερεμέγεφ βγήκε απ’ τη ναφθαλίνη και πέτυχε το buzzer-beater γκολ στο Αγρίνιο. Ο Ίνγκασον που δεν είχε παίξει καθόλου, έγινε ξανά «βράχος» στα δύο τελευταία παιχνίδια του Παναθηναϊκού.

Δεν είναι λοιπόν μόνο τα αποτελέσματα που μετράνε στην προκειμένη περίπτωση. Είναι η αλλαγή της διάθεσης, η αύρα, το σχέδιο που υπηρετείται σωστά και η βελτίωση της ομάδας. Τα βασικά ζητούμενα για να κριθεί ένας προπονητής.

Κι ο Χρήστος Κόντης, πάνω σ’ όλα αυτά θα πρέπει να «κριθεί», δείχνοντας ως τώρα πως έχει και με το παραπάνω την επάρκεια μαζί με το τιμ του, για να σηκώσουν το τεράστιο «βάρος» του «πράσινου» πάγκου...